आपल्या सगळ्याच पोस्ट कधीपासून एकाच सूरात उमटत राहतात याचं काय आश्चर्य वाटायचं. तुमच्यासारखे जगणारे फ़क्त तुम्हीच नसता हे कळून चुकलं की मग ही बेफ़िकीरी येते.
मला एकदा असं जाणवलं की हे खरं आहे, की आपण सतत उत्तरं शोधत असतो. ती कधी मिळत नाहीत हेही खरं
आहे. म्हणजे मिळतात उत्तरं, पण समोर उभ्या राहत जाणाया प्रश्नांच्या संख्येपुढे त्या दहा-पाच उत्तरांचं कौतुक किरकोळही उरत नाही. तेव्हा मला वाटलं की निव्वळ प्रश्नच शोधत रहायचे. खूप खूप प्रश्न शोधायचे. डोकं
फुटेस्तोवर विचार करायला लागला तरी हरकत नाही. जितके जास्त प्रश्न तितका समजूतदारपणा वाढतो. पुस्तकांत शोधायचे. सिनेमांच्या अर्थात शोधायचे. गाण्यांच्या शब्दांत शोधायचे. माणसांच्या जगण्या-मरण्यात
शोधायचे. फ़ेसबूकवर शोधायचे. प्रश्न हा जगण्याचा बेस बनवायचा.
आणि काही ठाम मतं बनवून टाकायची, कितीही फालतू असली तरी. मग बिनमतलबी बोलणं टाळण्यासाठी तीच फेकायची बरळणायाच्या इगोवर. कुणी म्हटलंच, की मी विचार करतोय तर त्याला कडकडून मिठी मारायची.
मला एकदा असं जाणवलं की हे खरं आहे, की आपण सतत उत्तरं शोधत असतो. ती कधी मिळत नाहीत हेही खरं
आहे. म्हणजे मिळतात उत्तरं, पण समोर उभ्या राहत जाणाया प्रश्नांच्या संख्येपुढे त्या दहा-पाच उत्तरांचं कौतुक किरकोळही उरत नाही. तेव्हा मला वाटलं की निव्वळ प्रश्नच शोधत रहायचे. खूप खूप प्रश्न शोधायचे. डोकं
फुटेस्तोवर विचार करायला लागला तरी हरकत नाही. जितके जास्त प्रश्न तितका समजूतदारपणा वाढतो. पुस्तकांत शोधायचे. सिनेमांच्या अर्थात शोधायचे. गाण्यांच्या शब्दांत शोधायचे. माणसांच्या जगण्या-मरण्यात
शोधायचे. फ़ेसबूकवर शोधायचे. प्रश्न हा जगण्याचा बेस बनवायचा.
आणि काही ठाम मतं बनवून टाकायची, कितीही फालतू असली तरी. मग बिनमतलबी बोलणं टाळण्यासाठी तीच फेकायची बरळणायाच्या इगोवर. कुणी म्हटलंच, की मी विचार करतोय तर त्याला कडकडून मिठी मारायची.
